Nie spałam pół nocy. Lea się wierciła i hałasowała kołnierzem okropnie. Nie dziwię się jej, nic to przyjemnego mieć "takie coś" na głowie.

Rano pojechałyśmy do naszego weterynarza i kupiłysmy śliczny, czerwoniutki kaftanik :) No teraz można żyć!

Wszystko udało się znakomicie! Lea w świetnej formie, już biega... Ale jest ciężko obrażona na cały świat, bo musi chodzić po domu w kołnierzu. Na podwórko chodzimy razem, to jej zdejmuję. Robi miny obrażonej księżniczki i wali kołnierzem w co się da.
Muszę ją izolować od reszty, bo Szelma to jeszce jest do opanowania, ale Cherrinka... O nieee. Już koniecznie do brzucha chciała zaglądać!

Przy okazji zrobiliśmy USG nerek - tak na wypadek, w końcu jesteśmy w grupie WIELKIEGO ryzyka. Sa prawidłowej budowy. Ulga! Oczywiście nie zwalnia mnie to z regularnych badań krwi - co 6 miesięcy.

Teraz tylko musimy jakoś przeżyć te 10 dni ze szwami. A będzie gorzej, bo dupsko odżyje już całkiem jutro...

Bardzo dawno nic nie pisałam, ale to Cherrinka zajmuje mi tyle czasu :)
Szelma czuje się dobrze. Sierść po wylince nawet fajnie odrasta i prawie po 6 miesiącach odrastają włosy na brzuszku, wygolone podczas biopsji.

Zdecydowałam się na sterylizację Lei. Czemu? Jest potwornie podła dla Szelmy w czasie cieczki, potrafi złapać ją za kark i tarmosić po trawie. Poza tym, uważam, że jeśli suka jest niehodowlana to powinno się ją wysterylizować. A jak wiadomo DYSPLAZJA TYPU D ELIMINUJE Z HODOWLI.
Po zabiegu napiszę jak się czuje Lea :)

U Szelmy to niestety absolutnie niemożliwe, przy tak uszkodzonych nerkach nie ma mowy o sedacji ( no chyba że ratuje życie), poza tym zmiany hormonalne też nie są bez znaczenia.